Hinode no kōen - Park Wschodzącego Słońca. Miejsce zyskało swą nazwę ze względu na malowniczy widok, który aż zapiera dech w piersi. Taki widok możliwy jest do zaobserwowania tylko i wyłącznie w godzinach porannych. Słońce wspina się po nieboskłonie rozświetlając całą okolicę. Delikatnie przemykające promienie słońca między gałęziami i malutkimi listkami , które poruszają się na wietrze. Drzewa posadzone w równych odstępach wydają się wtedy budzić ze snu. W zależności od pory roku liście rozświetlają się różnymi kolorami zaczynając na zieleni, poprzez pomarańcz i czerwień, kończąc zaś na złocie i ciepłym brązie. 
Prócz wzniosłej nazwy i przepięknego widoku, park nie jest zbyt wystawny. Miejsce to na pewno nie jest miejscem typowym dla spotkań arystokracji. Bardziej przeznaczony jest dla osób niższych szczeblem w drabinie społecznej. Nie znaczy to wcale, że nie można tu spotkać kogoś postawionego wyżej. Park odwiedzany przeważnie rano głównie przez feerie barw, z upływem dnia zmniejsza się ilość odwiedzających go osób. Dzięki temu, miejsce to sprawia, że jest doskonałym miejscem do odpoczynku. Nie ma tu typowych, wyłożonych kamieniem czy wysypanych żwirem ścieżek. Jedynie wydeptane przez wiele lat mniejsze ścieżynki prowadzące między drzewami ku głębi parku, wijące się od ławki do ławki postawionej gdzieniegdzie, niby przypadkowo pod drzewami wyznaczają ścieżki dla odwiedzających. W cieplejsze dni grube konary i gęsta korona dają spragnionemu chłodu cień, w którym spokojnie można odpocząć, a cisza panująca wokół koi zmysły. Nie sposób spotkać tu wielokolorowe kwieciste klomby, fontanny i inne przyciągające wzrok dodatki.
Mimo nie największej popularności, park jest czysty i utrzymany w porządku. Przez to, że niezbyt wiele osób go odwiedza nie ma też aż tak dużo sprzątania. Zaletą, być może dla niektórych wadą tego miejsca, jest po prostu otwarta, rozległa przestrzeń poprzetykana gdzieniegdzie drzewami, piękny wschód słońca, spokój i cisza, których próżno można szukać w innych miejscach.