Bleach Przebudzenie

Drewniane kije zderzyły się ze sobą z głośnym trzaskiem. Jeden z nich nie wytrzymał i pękł łamiąc się na dwie części. Młody oficer wykorzystał to i uderzył celnie w szczękę swojego przeciwnika. Jego rywal odskoczył krok do tyłu lekko oszołomiony, natomiast oficer roześmiał się

- Łamanie kijów w niczym ci nie pomoże. Lepiej jakbyś zaczął trafiać.

Powiedział podjudzając rywala i pokazał przy tym dość obraźliwy gest mający prawdopodobnie na celu zachęcenie rywala do ataku. Ten tylko splunął śliną wymieszaną krwią i pomasował się po obolałej szczęce.

- Za dużo gadasz Arashi.

Burknął w odpowiedzi, a następnie chwycił kolejny kij i rzucił się szaleńczo do ataku. Atakował raz z prawej, raz lewej zmuszając oficera do ciągłej obrony. W końcu wykonał kołowrotek swoim prowizorycznym mieczem, co pozwoliło mu wyminąć obronę przeciwnika i trafić go skutecznie w kolano. Oficer skrzywił się i odskoczył do tyłu zwiększając dystans

- Jak cię porządnie wkurzyć i poobijać, to od razu zaczynasz lepiej walczyć, Zurui. - wyszczerzył zęby Arashi i ugiął kolana szykując się do kontry. Powstrzymał go jednak kobiecy głos

- A wy znowu okładacie się kijami. Uroczo.

Powiedziała młoda kobieta, która wkroczyła właśnie na salę ćwiczeń. Arashi wyprostował się i wyszczerzył zęby

- Braciszek musi trzymać formę. Powinnaś mnie za to chwalić.

Dziewczyna tylko uniosła brwi i podeszła powoli do oficera. Nagle zaatakowała. Jednym ciosem pozbawiła Arashiego kija. Dwoma kolejnymi powaliła go na ziemię.

- Coś słaba ta forma.

Powiedziała, a jeden z kącików jej ust wygiął się w lekkim uśmiechu. Arashi jęknął tylko leżąc płasko na podłodze. Odezwał się za to Zurui

- Czemu zawdzięczamy te wdzięczne odwiedziny, Amayo?

Chłopak wyraźnie z trudem ukrywał rozbawienie. Amaya natomiast wyprostowała się i z powagą powiedziała

- Kapitan głównodowodząca nas wzywa.

Cała trójka spojrzała po sobie. Następnie bez zbędnych słów opuścili salę udając się na spotkanie z dowodzącą.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Wybaczcie wykorzystanie postaci bez pytania.

Mężczyzna ocknął się. Był tak obolały, że nie był w stanie nawet się ruszyć. Patrzył tylko w górę prosto na oślepiające słońce. Na swojej klatce piersiowej czuł jakiś ciężar. Nie był jednak w stanie sprawdzić co jest tego powodem

- Przygniótł mnie kamień? A może mam przebite płuca... ? - pomyślał, a jego oddech przyspieszył gwałtownie.

Nagle przypomniał sobie to co się wydarzyło. Biegli we czwórkę. On, Ayame, Iva i ten shinigami. Nagle coś obok Ivy wybuchło i odrzuciło wszystkich na boki. Jego oddech przyspieszył jeszcze bardziej. Musiał zobaczyć czy jego towarzyszkom nic nie jest. Z trudem uniósł rękę i zaczął badać na ślepo co go przygniata. Kiedy zacisnął na tym czymś palce poczuł o dziwo coś miękkiego, a nie twardego jak się spodziewał. Zacisnął palce kilka razy na tym dziwnym czymś, a następnie usłyszał ponury, emanujący żądzą mordu głos kobiety.

- Możesz przestać bawić się moim tyłkiem ?

Poznał ten głos. Był to głos Ayame. Sethemar cofnął szybko rękę.

- Wybacz, pomyliłem cię z kamieniem. - przyznał mężczyzna dobitnie
- Piękna rzecz do powiedzenia leżącej na tobie dziewczynie. Istne spełnienie marzeń każdej kobiety. Powinieneś pisać poradniki podrywu. - odpowiedziała Ayame, ale już mniej ponurym głosem. Po chwili stoczyła się z trudem z Sethemara i obydwoje podnieśli się. W okół nich było pełno gruzu. Koło jednego z głazów leżał shinigami. Był martwy. Natomiast w miejscu gdzie powinna być Iva leżała tylko zakrwawiona chusta dziewczyny i kilka strzępów odzieży. Oprócz tego było tam małe wgłębienie w ziemi będące efektem eksplozji. Bounto jęknęli. Po policzku Ayame spłynęła łza. Sethemar zacisnął pięść i krzyknął

- kobieta lekkich obyczajów!!

Oddychał szybko i płytko. Nie czuł smutku. Czuł tylko złość, że pozwolił skrzywdzić jedną ze swoich towarzyszek. Ayame położyła dłoń na jego ramieniu

- To, że jej nie ma, nie znaczy, że nie żyje... - szepnęła, ale w jej głosie nie było przekonania. Sama w to nie wierzyła. Mimo to Seth uspokoił się. Odetchnął i spojrzał na nią.

- Masz rację. Dopóki tego nie potwierdzimy, nie mamy prawa uważać ją za martwą. Nie możemy tu zostać musimy iść dalej.

Sethemar zaczynał myśleć coraz bardziej trzeźwo. Wiedział, że wybuch przyciągnie zaraz shinigami, a wtedy zostaną oskarżeni o morderstwo. Ayame przywołała konia. Wsiedli na niego z trudem i ruszyli przed siebie

- Pędź Shiro. - szepnęła do konia Ayame. Po jej policzku ciągle spływała pojedyncza łza.

Ostatnio edytowany przez Iva Nakanao (2014-01-13 15:23:48)

Łaźnia mieściła się za głównym barakiem. Przed wejściem do niej stali Zurui i Arashi. Na policzku tego drugiego widniał wyraźny czerwony ślad w kształcie dłoni. Oficer potarł obrzęknięte miejsce i skrzywił się. Zurui spojrzał na niego spojrzeniem typu "seriously?" i burknął

- Po cholerę próbowałeś tam włazić? Sądziłeś, że Amaya wciągnie cię radośnie do środka, abyś mógł popluskać się z nią i tą obcą dziewczyną?

Arashi burknął w odpowiedzi kilka niezrozumiałych słów. Zurui'owi wydało się, że usłyszał wśród nich coś co brzmiało jak "Pieprz się" i roześmiał się dodając

- Ciekawe czy mnie by wpuściła. Ty jesteś jej bratem to nie wypadało. No, ale ja... - wyszczerzył zęby i szturchnął Arashiego - No wiesz. Ja, twoja siostra, łaźnia. Wiele mogłoby się zdar...

Nie dokończył, bo Arashi zdzielił go po głowie i warknął

- Nawet o tym nie myśl. Moja siostra jest nietykalna.

Po tych słowach obydwaj nie odzywali się już do siebie. Wkrótce obydwie dziewczyny wyszły na zewnątrz. Ich twarze były lekko zarumienione od powietrza w łaźni. Lekko wilgotne włosy luźno opadały im na ramiona. Wyglądały niezwykle. Amaya uśmiechnęła się i machnęła ręką w ich stronę

- Czas ruszać na plac. Chodźcie.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Nassanael i Patriko stąpali ostrożnie krok, po kroku. Nad ziemią unosiła się gęsta mgła, przez co widoczność była niemal zerowa. Musieli w znacznym stopniu polegać na innych zmysłach niż wzrok. Ich nosy drażnił wstrętny odór. W miejscu w którym byli musiała rozegrać się niedawno znacznych rozmiarów bitwa... i uczta.
Nagle Nass gwałtownie się zatrzymał przez co Patriko wpadł na jego plecy

- Ostrzegaj jak masz zamiar tak hamować
- Cicho bądź.

Uciszył krótko Nass swojego towarzysza i pokazał palcem na ucho dając znak, aby zaczął on nasłuchiwać. Przez dłuższą chwilę stali w ciszy, aż po chwili usłyszeli coś brzmiącego jak "kle kle kle". Zmrużyli oczy próbując dostrzec coś przez mgłę. Ich ręce odruchowo powędrowały do rękojeści katan. Nastała cisza.
Dopiero po chwili zdecydowali się zrobić krok do przodu. Klekot rozległ się wtedy ponownie. Tym razem jednak głośniejszy, brzmiący groźniej i to za ich plecami. Obrócili się natychmiast w stronę z której dochodził. Patriko wyciągnął katanę. Rozległy się kolejno świst, brzdęk i jęknięcie. Brzdęk spowodowało coś co odbiło się od katany. Ta sama rzecz była prawdopodobnie źródłem świstu. Patriko przełknął ślinę, bo zdał sobie sprawę, że niechybnie źródłem jęku był jego towarzysz. Czuł jednak, że stoi on u jego boku bez zmian. Szepnął, więc dla pewności

- Wszystko okej, Nass?
- Taa.. chyba tak. Dostałem jakimś gównem, ale wygląda na to, że to tylko draśnięcie.

We mgle rozległ się psychopatyczny, niski śmiech. Następnie ktoś przemówił

- Masz rację chłopcze, to tylko draśnięcie z perspektywy tego co mogłem ci zrobić gdybym zechciał. Mylisz się jednak sądząc , że nic ci nie jest. Wkrótce to zrozumiesz.

Shinigami zacisnęli mocniej ręce na katanach. Patriko zaczął szykować się do uwolnienia Shi-Kai, ale przerwał mu głos

- Odradzam takie ruchy. Jeśli, któryś z was spróbuje aktywować shi-kai i podjąć jakąkolwiek walkę, to skaże tym samym na śmierć swojego kolegę.

Patriko zwątpił po tych słowach, ale Nass szturchnął go i szepnął

- Blefuje, jak nic. Nie pękaj. Po prostu to zrób. Gościu wie, że po uwolnieniu nie ma z nami szans i chce nas zastraszyć.

Patriko kiwnął głową i kontynuował uwalnianie drugiej formy swojej katany. Od tego momentu wszystko potoczyło się błyskawicznie. Nass upadł gwałtownie na ziemię i zaczął się po niej wić chrząkając. Oczy Patriko rozszerzyły się z zaskoczenia. Wiedział, że musi uwolnić katanę. Nie zdążył jednak, bo pojawił się przed nim zarys postaci

- Co kur...!

Patriko nie dokończył przekleństwa, bo otrzymał potężny cios w brzuch pod którego wpływem zgiął się w pół. Następnie postać złapała go za głowę i wgniotła w ziemię. Padł obok Nassanaela. Mgła zaczęła opadać. Po chwili ujrzał łysego mężczyznę z sączącą się raną na głowie.  Celował on do niego z małej kuszy przyczepionej do przedramienia. Obcy przemówił z obrzydzeniem w głosie

- To pierwsza i ostatnia lekcja pokory. Od dzisiaj to ja jestem waszym Panem i we mnie będziecie pokładać swoją wiarę, czy wam się to podoba czy nie.

Po tych słowach kopnął nadgarstek Patriko wytrącając mu katanę i strzelił dwoma zielonymi strzałkami w obydwu shinigami. Po chwili stracili przytomność. Nim jednak to nastąpiło zdołali jeszcze usłyszeć

- Będzie trzeba u nich zastosować kilka genetycznych poprawek, Patrice. Muszą stać się bardziej użyteczni.
- Tak jest mistrzu, Raskolnikov. Co tylko rozkażesz.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Sethemar wyszedł z prowizorycznego namiotu i przeciągnął się. Nagle zesztywniał. Stał w bezruchu przez chwilę aż odezwał się

- Wiem, że tam jesteście. Możecie wyjść. Nie będziemy agresywni.

Po tych słowach z ukrycia wyłoniła się czwórka shinigami. Dwóch mężczyzn i dwie dziewczyny. Na widok jednej z nich Seth otworzył szeroko oczy i szepnął

- Iva?

Następnie wykonał krok w stronę rudej shinigami. Ta widząc to cofnęła się szybko do tyłu zaskoczona. Pozostali uznając ,że Bounto coś knuje ruszyli do ataku. Zaatakowali katanami. Sethemar uniknął kolejnych ciosów nie bez problemów. Na koniec przeskoczył do tyłu porywając po drodze z namiotu obudzoną hałasem, ciągle zaspaną Ayame. Kiedy ta rozbudziła się i dojrzała rudą shinigami zamarła zaskoczona jak wcześniej Sethemar.  Bogowie śmierci ruszyli do kolejnej ofensywy. Przerwała im jednak Ayame krzykiem

- Ogarnijcie się! Jej coś jest!

Wszyscy obrócili wzrok w stronę Miriel. Dziewczyna klęczała na ziemi trzymając się za głowę. Jej źrenice zwęziły się. Raz za razem kiwała się na boki. Amaya ruszyła w jej stronę, nie chowając katany.

- Uspokój się. Nic się nie dzieje, wszystko będzie okej.

Ruda shinigami uderzyła pięścią w ziemię i krzyknęła nienaturalnym głosem

- Zamknij się! Nic nie będzie okej, nie dla was.

Miriel wyjęła katanę, a Amaya w odpowiedzi zatrzymała się w miejscu trzymając gardę gotowa na odparcie ataku. Jednocześnie pokazała innym żeby nic nie robili. Wszyscy przyglądali się temu niepewnie. Porucznik przemówiła

- Miriel. Jeśli nas zaatakujesz to skażesz się na śmierć.

Starała się mówić spokojnie, nie prowokować. Miriel odpowiedziała opętanym śmiechem. Odbiła się od ziemi jedną stopą i w ułamku sekundy znalazła się przy porucznik. Uderzyła w nienaturalnym tempie. Cięcie było nie do zatrzymania i cholernie dokładne. Trafiło prosto w żebra Amayii, która od razu bezwładnie wypuściła z ręki katanę i opadła na kolano. Wszystko działo się błyskawicznie. Arashi krzyknął, a Miriel zatrzymała się i naciągnęła chustę na usta. Przekrzywiła głowę podchodząc do rannej

- Jestem Iva, a nie Miriel. I kim ty jesteś, aby wydawać wyrok śmierci na umarłych.

Po tych słowach wzięła zamach szykując się do odcięcia głowy Amayii. Rozległ się świst powietrza, ale ostrze nie sięgnęło celu. Sethemar ocknął sie w porę i odepchnął dziewczynę na pobliską ścianę. Został przez to lekko draśnięty w udo, ale Amaya była chwilowo bezpieczna. Iva trzasnęła o mur z impetem. Grzywka opadła jej na oczy. Zdmuchnęła ją i spojrzała z furią na Sethemara, który krzyczał do Shinigami

- Zabierajcie swoją porucznik i wynoście się stąd. My się zajmiemy rudzielcem.

Arashi i Zurui spojrzeli po sobie. Następnie bez słowa chwycili płytko oddychającą Amayę i zaczęli uciekać w stronę baraków. Iva warknęła i ruszyła za nimi w pościg. Drogę zablokowała jej jednak Ayamę. Młoda bounto zacisnęła wargi tak, że aż zrobiły się blade. Seth krzyknął

- Co się z tobą do kurwy nędzy stało ...!?

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------