Bleach Przebudzenie

Posłaniec okazał się drobny i przeraźliwie chudy, przez co uniform shinigami wisiał na nim jak na wieszaku. Jego wyglądu nie poprawiała przewieszona przez ramię torba, a nie katana wetknięta za pas. Cały czas nerwowo przytupywał i pukając palcem prawej ręki w nogę.
- Więc jednak ktoś jest - stwierdził po tym jak Shimoune odezwała się do niego i przygładziwszy nieco sterczące szpakowate włosy zajrzał do torby która okazała się być pełna wiadomości - Popatrzmy co my tu mamy... O! To będzie w sam raz. Nic wymagającego, ale to też trzeba załatwić. Urwanie głowy normalnie... - podsumował sytuację podając dziewczynie kartkę wielkości koperty.
I ledwie oddał jej wiadomość za pomocą shunpo znikł jej sprzed oczu w poszukiwaniu kolejny "ochotników" do misji.

Kartka zawierała następującą treść

Cel: Odnaleźć i obserwować Pustego.
Lokalizacja: Japonia, Jigoku, Zabytkowy pałac
Uwagi: Nie atakować. Zabijać jedynie w ostateczności. Po wykonaniu misja zdać raport do dowództwa.

Poniżej znajdował się podpis kapitana Urahary oraz pieczęść "Centrum Rozwoju, Badań i Technologii".


Kiedy tylko Shimoune wyszła medyk spojrzał na Jou, po czym odpowiedział nic sobie nie robiąc z twardego spojrzenia chłopaka.
- I oficer IV oddziału, jeśli pan musi wiedzieć. Tak wiem, pan również jest oficerem lecz jeśli się nie mylę, to jest pan XVI. Jednakowoż w tej chwili jest znajduję się pan jako pacjent oddziału medycznego i choć mamy ten sam stopień to musi mi się pan podporządkować. Przynajmniej do czasu skończenia pańskiej rehabilitacji. Co przy aktualnym natłoku zajęć, nie potrwa za długo. Tak jak mówiłem dwa dni i jest pan wolny. Jeszcze jakieś pytania?
Cała ta wypowiedź została powiedziana ze spokojem i bez żadnego uniesienia. Widocznie leczący go oficer był przyzwyczajony do trudnych pacjentów. Jednak następna wypowiedz została wypowiedziana jakby z lekką złośliwością. Ciężko było to jednak stwierdzić, bo spojrzenie jej autora znowu powędrowało ku karcie rannego.
- Jak na kogoś z naszego oddziału i o tym stopniu, to jakoś nie wykazuje pan tendencji to kido leczącego. Może czas to zmienić? Towarzyszom walki często przydaje się leczenia w trakcie lub po walce. Nieprawdaż?

Słuchał uważnie swego przełożonego. Bo jak inaczej go nazwać? Kiedy dotarło do niego wszystko co już powiedział zaczął się zastanawiać co teraz zrobić. Dwa dni leżenia...
- Czemu aż dwa dni? - zapytał spokojnie. Sam nawet był zdziwiony tym w jaki sposób wypowiedział owe słowa. Nie dał jednak po sobie tego poznać. Zamiast tego spojrzał się na bok. Co zaś się tyczyło tego co powiedział później.
-Chyba jesteś śmieszny. Nie słyszałeś nigdy czemu tu jestem? Za cholerną karę! Karę za coś czego nawet nie wiem, nie rób sobie ze mnie jaj. Jestem wojownikiem a nie jakimś cholernym magikiem! - tym razem nerwy mu puściły, co zresztą mogła usłyszeć Shimoune kiedy zajrzała do pokoju. Wtedy Jou zamilkł. Było mu trochę wstyd. Jednak jej słowa dobiły go jeszcze bardziej.
- Dobra, nie przejmuj się mną, rób co uważasz za konieczne - i tyle, wiedział, że nie był dla niej zbyt miły. Jednak zbyt wiele rzeczy było naraz a on sobie najwidoczniej z tym nie radził.

- Przepraszam- Powiedział Jou zanim tamten wyszedł. Wszystko teraz jakby do niego dotarło.
- Widzi Pan, IV. Dywizja nigdy nie była doceniana. Zastanawiał się ktoś kiedykolwiek, co by było gdybyście nagli zniknęli? Zapewne nie. Może i jestem wojownikiem, mam charakter jaki mam niestety - w pewnej chwili przerwał i odwrócił głowę na bok. Wiedział doskonale , że nauczyć się Kidou na pewno się nie nauczy. Nie miał ku temu żadnych predyspozycji. Po prostu był jaki i był i to by było na tyle w tej kwestii. Poczekał aż I. Oficer opuści pomieszczenie. Jou wtedy przymknął powieki i starał się na chwilkę zdrzemnąć. Może uda mu się jakoś?

Jou po tych dwóch dniach nadal nie czuł się zbyt pewnie. Pomimo, że zaleczył rany fizyczne, to jednak psychiczne nadal pozostały. Tamta walka bardzo się na nim odbiła. Zresztą nie ma mu się co dziwić. Co rusz trafiał na przeciwników, którzy z łatwością wbijali go w ziemię zanim ten zdążył cokolwiek zrobić. Ubrał się i zebrał wszystkie swoje rzeczy jakie były w pomieszczeniu. Następnie skierował się ku wyjściu z baraków. Widać było po nim, że wszystko go przygniotło po prostu. Wydawał się o kilka lat starszy i bardzo zmęczony.

Washizashi odwrócił się ciekawy kto go zaczepił. Kiedy zobaczył filigramową Shinigami, którą znał doskonale jeszcze z Seireitei uśmiechnął się szeroko. Miło mu było zobaczyć znajomą twarz. Podszedł do niej i uśmiechnął się szeroko do niej bezpośrednio.
- Wiesz doskonale, że nie wybrzydzam jeśli chodzi o misje. - zaśmiał się Jou i przeczesał dłonią włosy. O dziwio jego podły nastrój gdzieś zniknął. Nawet się ucieszył z faktu, że oderwie czymś myśli i zajmie się czymś. Dzięki temu będzie miał pewnego rodzaju satysfakcję. Czemu satysfakcję? Ponieważ zrobi coś, co sprawi, że będzie krok bliżej do powrotu do domu. Przynajmniej jemu się tak wydawało.

Jou zaśmiał się z powodu zachowania posłańczyni. Przynajmniej jedyny pozytywny aspekt dnia dzisiejszego.
- Wezmę chyba wylosuję coś z misji Shinigami - Zaśmiał się i zasłonił dłonią oczy. Druga dłoń błądziła po kartach misji. Zastanawiał się na co tym razem trafi. Może jakaś misja logiczna będzie? Szczerze miał już dość tych wszystkich bijatyk, jakie ostatnio stoczył. Zawsze wracał z nich poobijany. Męczyło go to trochę, a tak przynajmniej poćwiczy może i umysł? Przeto umysł był zawsze tak samo ważny jak sprawność fizyczna. Trochę to specyficzne podejście, ale co z tego, że masz muskuły, skoro nie wiesz ile to jest dwa plus dwa? A to czasami chodziło w parze niestety. Westchnął głośno i wyciągnął w końcu kartę. Odsłonił oczy i spojrzał na to co udało mu się wygrać.

Jou spojrzał na misję i zaczął się zastanawiać co ma z nią począć. Po pierwsze. Nie wiedział nawet jak ten ktoś wygląda. Po drugie, to był porucznik. Porucznik do jasnej choler, nie szeregowy, nie oficer ale porucznik. Z tego co widział szykowały się dla niego kolejne bęcki. Swoją drogą zastanawiał się jak wielka może być różnica poziomów Reiatsu jakby doszło do walki. Zmiażdżyła by go sama presja Reiatsu? A może nie? Zrezygnowany ruszył ku I oficerowi swojej dywizji z prośbą aby ten otworzył mu bramę senkai, która prowadziła do lokacji wykazanej w misji.

Jou jedyne co mógł zrobić to westchnąć. Niezbyt lubił otwierać bramę Senkai. Po pierwsze dlatego, że niezbyt umiał. Po drugie dlatego, że nie wychodziło mu to nazbyt dobrze. W końcu jednak udał się w jakieś ustronne miejsce i otworzył bramę za pomocą swego Zanpakutou. Brama którą otworzył prowadziła do Hiszpanii a mianowicie do miasteczka Cadáveres. Przeszedł przez bramę i zastanawiał się co go tam czeka.