Bleach Przebudzenie

- O ile można to nazwać zaproszeniem... Shugo - stwierdził Rin sięgając po portfel i chowając go do kieszeni. Przez cały ten czas obserwował swojego rozmówcę przez lekko zwężone oczy, po czym od razu przeszedł do rzeczy zupełnie ignorując uwagę co do piękna miejsca - A teraz szczerze, o co dokładnie chodziło w kawiarni z tymi kluczami? Odnoszę wrażenie, że jesteś świadomy duchowo, a raczej niewielu zdaje sobie z tego sprawę. A ty mi właśnie wyglądasz na takiego, co wie o ich istnieniu. Tak więc?
Powiedział to dość spokojnym głosem. W pobliżu nie było nikogo kto mógłby podsłuchać ich rozmowę, lecz niepokój dalej pozostawał.
"Obym tego nie pożałował" pomyślał uświadamiając sobie, że od takich sytuacji już woli walczyć z Hollowami. Może i nie było tak spokojnie, lecz tam przynajmniej z grubsza wiadomo było o co dokładnie chodzi.

Czas mijał bez pośpiechu i żaden z nich zdaje się nie zamierzał być tym co ustąpi jaki pierwszy. Przez cały ten czas chłopak próbował wyczytać coś z twarzy swojego rozmówcy. Niestety było ona dla niego niczym biała kartka - bez żadnych wskazówek o co tak naprawdę chodziło od samego początku, czy też choćby w tym momencie.
- No dobra - zaczął zrezygnowany Rin kiedy w ten sposób minęło z pięć minut - Co chcesz o mnie wiedzieć, bym mógł to wreszcie zakończyć, co?
Wstał przy tym, lecz mimo to, że się poddał, to nie skorzystał z oferowanej pomocy Shogu. Może to i była przesada, ale wolał jeszcze przez chwilę zachować ostrożność.

- Czyli jednak wiedziałeś kim jestem? - westchnął z lekko załamany. Nie spodziewał się, że ktoś go tak łatwo wykryje, lecz mimo to powiedział ze spokojem - To jak już wiesz Shinigami. Rin Kano, szeregowy w I Oddziale Soul Society. Czy teraz dowiem się czegoś więcej o tobie?
Po skończeniu swoją wypowiedź również spojrzał na księżyc.
"Rety... co za upierdliwy facet. Jakby sam nie mógł pierwszy się przedstawić" pomyślał zastanawiając się jednocześnie czy jednak dobrze postąpił podają Shogu te wszystkie informacje.
Kiedy tylko usłyszał pytanie na temat Hollowów spojrzał na niego i odpowiedział w miarę spokojnie:
- Zapewne parę by się znalazło. Nie ma chyba miejsca w które się nie zapuszczą - po czym dodał - Wiesz zaskakująco dużo świecie duchowym.

Ciężko było stwierdzić właściwie co robiła tu kolejna jednostka, która pojawiła się na jednej ze ścieżek. Czarne włosy upięte wysoko raz po raz zasłaniały jej nietuzinkową, naznaczoną tatuażami twarz, ale zdawało się, że zupełnie jej to nie przeszkadza. Szła przed siebie pewnym krokiem chyba nie zwracając uwagi na to, co działo się dookoła, tym samym nie zauważyła siedzącego pod drzewem Shinigami. Przynajmniej tak to wyglądało - w pewnym momencie zboczyła ze ścieżki schodząc nieco w dół, gdzie rosnące dookoła drzewa robiły sporo miejsca do jakiejś aktywnej formy wypoczynku i tam się zatrzymała. Wiedziała, że ten park jest spokojnym miejscem, w którym jedno drugiemu zawadzać nie będzie, dlatego nawet, jeśli zauważyła tu kogoś jeszcze, wydawała się mieć to totalnie gdzieś. Być może nie przyjrzała mu się dokładniej, być może chwilowo miała na to wyrąbane, ale stanąwszy do niego w sporej odległości plecami dobyła wpierw jedną katanę, później drugą i skierowała oba ostrza w niewidzialnego przeciwnika. Najwidoczniej zamierzała potrenować, tak to wyglądało bynajmniej, kiedy prawa dłoń skierowała ostrze na ukos od prawej do lewej, a druga idąc za jej przykładem cięła w przeciwnym kierunku, a całe ciało opadło w lekkim przykucu szykując się przed kolejnym markowanym atakiem.

Wydawało się, że nic nie jest w stanie wybić jej z rytmu. Zupełnie nic. Była tak skupiona na każdym ataku, jakby faktycznie stał przed nią przeciwnik i to taki, który był nie lada wyzwaniem. Całe ciało ruszyło do przodu obniżając swój środek ciężkości, a obie katany z tej pozycji przecięły powietrze, nogi wybiły ją dalej stawiając kolejny krok bliżej przeciwnika nie dając mu odetchnąć nawet na chwilę, kiedy przed jej oczami na trawę upadła piersiówka. Zatrzymała się spoglądając na przedmiot z nieskrywanym zainteresowaniem. Wzrok momentalnie powędrował do góry chcąc wypatrzyć tego, który postanowił ją "zaatakować" piersiówką. Schowała jedną z katan do sayi i sięgnęła dłonią po dowód rzeczowy numer jeden w próbie morderstwa i czekała, czy jej właściciel pojawi się w zasięgu wzroku.
- Mógłbyś uważać. - burknęła tylko na tyle głośno, by usłyszał w jej głosie zdenerwowanie. Nie wiedziała kto to, ale nie zmieniało to faktu, że nie należała do najcierpliwszych kobiet na świecie.

Obserwowała go uważnie już na wstępie zauważając, że jego Shunpo było dość szybkie, ba, zdecydowanie szybsze niż kogoś jej pokroju. Nie zmieniało to jednak nic, na jej twarzy wciąż malował się wyraz ciągłego niezadowolenia, które nie raz już ktoś określił grymasem Wiecznie Wqrwionej Shimoune - złej na cały świat i na wszystko. Mimo że wciąż była nowa zdążyła już sobie wyrobić jako taką opinię niezbyt miłej dla otoczenia osoby, która mało tego - niezbyt przepada za jakimiklwiek kontaktami towarzyskimi, a przy bliższym poznaniu stwierdzenie, że każda róża ma kolce krzaczyło się, bo Shimoune zdecydowanie była ostem. No, nie była brzydka, ale tatuaże na twarzy i ciele z całą pewnością nie miały dla obserwatora walorów estetycznych, a jedynie przyklejały jej jeszcze większą łatkę nieprzystępnej. Dlatego kiedy Nass pojawił się przed nią i wyciągnął dłoń po piersiówkę, przez kilka chwil wydawało się, że w ogóle nie zamierza mu jej oddać.
- Faktycznie, musisz - odpowiedziała chłodno mimo wszystko oddając mu piersiówkę, jednak wyciągniętą w jej kierunku prawą dłoń zmierzyła taksującym spojrzeniem, jakby spodziewała się w tym geście jakiegoś podstępu. Mimo wszystko wyciągnęła własną uścisnąwszy jego dłoń dość niedbale, choć stanowczo i sama przedstawiła się od niechcenia - Shimoune.
Rozmowna to ona nie była. Zabrawszy dłoń spojrzała na niego uważnie zastanawiając się czy będzie na tyle rozsądny, że sobie po prostu pójdzie zostawiając ją samą, czy zostanie siląc się na rozmowę, do której czarnowłosa nie była skora. Ewidentnie po jej postawie było widać, że typek przed nią przeszkadza jej w dalszym treningu i choć nie wyrzekła na ten temat żadnego słowa, złote oczy zdawały się aż krzyczeć, żeby stąd spierdalał.

Spojrzała na niego spode łba, kiedy wyciągnął w jej kierunku piersiówkę. Jej spojrzenie mówiło coś w stylu "Pojebało cię?", ale mimo wszystko wyciągnęła dłoń i pociągnęła solidnego łyka z naczynia uśmiechając się kącikiem ust. Nawet się nie skrzywiła, kiedy oddała mu piersiówkę, mało tego, w jej oczach zatańczyły podobne do jego ogniki, kiedy wspomniał o treningu.
- Czytasz mi w myślach - uśmiechnęła się szerzej dobywając drugiego ostrza i posłała mu porozumiewawcze spojrzenie. Momentalnie z nieprzyjaznej i wrednej paskudy stała się zupełnie inną osobą, jakby właśnie dopiero trening czy walka wyciągały na wierzch jej prawdziwą osobowość. Przyjęła postawę nie obronną, ale gotową do ataku obniżając nieco środek ciężkości, jedno ostrze unosząc nieco wyżej, drugie niżej, a całe ciało wsparte na ugiętych nieco nogach gotowe było, by wyskoczyć w kierunku przeciwnika kiedy tylko nadarzy się ku temu okazja. Czarnowłosa najwidoczniej nie zamierzała mu darować raz przerwanego treningu, nie wiedziała z kim ma do czynienia, ale w tej chwili liczyło się tylko to, że może z kimś powalczyć, bo, jakby nie patrzeć, walka z własnym cieniem do najciekawszych nie należała. Czekała, choć widać było doskonale po jej postawie, że do najcierpliwszych nie należała i jeśli sam nie zaatakuje pierwszy, to kobieta wykona pierwszy krok.