Bleach Przebudzenie

Podróż przez bramę Senkai nigdy nie kojarzył się Jou z czymś przyjemnym. Prawdę powiedziawszy to tęsknił za "ludzkim" sposobem podróżowania. Jednak co na to poradzić? Wszystko było średnie dla niego ostatnimi czasy. Kiedy już wyszedł z bramy rozejrzał się po okolicy. Starał się mniej więcej zlokalizować miejsce, w którym się znajdował. Wszystko po to by jakoś ułożyć sobie to wszystko w głowie. Bark co prawd nie pozwolił mu na to ale mniejsza z tym. Spojrzał na miejsce, w którym znajdowała się jego Dywizja. Nie był zbytnio zachwycony faktem, że Shimoune zobaczy, do którego składu należy ale co na to poradzić. Bez słowa zaczął iść w kierunku miejsca, gdzie znajdowała się IV dywizja.

Z bramy Senkai tuż obok Shimoune wyszedł zakurzon, poobijanyy,brudny Nassanael. Krwawił z boku i słabo panował nad ukrywaniem swojego reiatsu. Zresztą i tak zużył dużą jego część. Miecz trzymał oparty o ramię. Gdy szedł było widać,że ma coś nie tak z żebrami.
- Zdaje się,że wszystkie oddziały miały się tu zebrać. Poczekajmy w głównej sali.
Miał obojętny głos i nawet nie spojrzał na dwoje shinigamich. Na podartym i poobijanym,prawym ramieniu widać było odznakę porucznika II oddziału. Poszedł na środek sali po czym stanął tak bez ruchu i splunął krwią. Był w fatalnym humorze. Nie czekał na Amayę. Nie miał ochoty na leczenie. Miał w głowie nieprzyjemne uczucie rozdrażnienia i niepokoju zabarwione apatycznym dołem spowodawanym przez jeden rozkaz..."Odwrót".


//Notka admina:wszyscy shini czekają tu w gł.sali.\\

Czarnowłosa zatrzymała się słysząc rzucone w jej kierunku pytanie. Stanęła właściwie jakby w nią piorun strzelił, złote oczy spojrzały na Jou jak na wariata, ale na ustach mimo wszystko pojawił się delikatny uśmiech.
- A ty na pewno chcesz mieć jeszcze ten bark cały? Może lepiej niech zajmie się nim ktoś z "Czwórki?"
Nie, że nie chciała pomóc, chociaż zaskoczył ją, naprawdę ją zaskoczył. Fakt, potrafiła to, czy tamto, ale na pewno jakiś medyk ze swoim leczniczym kidou zdziała o wiele więcej niż ona ze swoimi prostackimi metodami.
Od natychmiastowej decyzji powstrzymał ją z kolei dość niecodzienny widok wyłaniającego się z portalu Nassanaela. Rozpoznała go od razu, już w pierwszej chwili na jej ustach pojawił się dość zawadiacki uśmiech, dopiero w kolejnej dostrzegła ogrom obrażeń, a w jeszcze kolejnej opaskę Porucznika na ramieniu. Nie wyglądała ani na zdumioną, ani też na zaskoczoną, bardziej czuła się oszukana, choć Nass nie skłamał jej, kiedy widziała go po raz ostatni. Udawał zupełnie kogoś innego, a może po prostu zachowywał się tak, jak Shinigami winien zachowywać się po pracy? Zmrużyła lekko ślepia wpatrując się w swojego Porucznika z mieszanymi uczuciami nie wiedząc właściwie jak ma się w stosunku do niego zachować. Odznaka robiła swoje, wymagała szacunku od podwładnych, jednak sam fakt, że jeszcze niedawno popijali z jednej piersiówki sprawiał, że nie traktowała go być może na tyle poważnie, na ile powinna. Dlatego skrzyżowała ręce na piersi i z lekkim przekąsem w głosie odpowiedziała.
- Dobrze, Fukutaichou - ostatnie słowo specjalnie zaakcentowała, być może wtedy zwróci na nią uwagę, ale w obecnej chwili jakoś specjalnie jej na niej nie zależało. W jej spojrzeniu zawarte było pytanie, czy pomóc nie trzeba, bo mimo nieprzystępnej i niezbyt miłej miny to oczy właśnie od zawsze były zwierciadłem duszy i jasno wskazywały na to, o czym myśli Shimoune.

//*Jeśli mimo wszystko nikt nie zajmie się Jou, Shi ze swoimi dwiema lewymi rękami do kidou zamierza pomóc mu za pomocą konwencjonalnych metod. Pogruchotany bark potrafi jedynie usztywnić, a rany zasklepić maścią hamującą krwawienie*//

Amaya wyskoczyła z bramy senkai niedługo po Nassanaelu. Obiecała mu co prawda, że się nim zajmie, ale nie wyglądał na kogoś, kto chciałby jej pomocy. Nie zamierzała się narzucać, nie wiedziała, czego dokładnie może się po nim spodziewać, zachowywał się dzisiaj trochę dziwnie, a jego mina często niemalże przyprawiała o dreszcze. Sama, choć walczyła razem z nim, nie odniosła żadnych poważniejszych obrażeń, mogła mieć co najwyżej pękniętą jedną z kości w dłoni, no i parę siniaków. Bardzo słabo jak na walkę przeciwko tak potężnym przeciwnikom. Może po prostu za mało się zaangażowała? W gruncie rzeczy Nassanael zrobił niemalże wszystko sam...
Dziewczyna obiecała sobie, że zaraz do niego podejdzie. Jego obrażenia są zbyt poważne, by zostawić je na długo samym sobie. Jeszcze chłopak straci za dużo krwi i zemdleje, a tego pewnie by nie chciał. Już i tak wystarczająco splamili dzisiaj swój wizerunek. Teraz miała jednak sprawę ogromnej wagi. Czy jest tu już Arashi? Czy wszystko z nim w porządku? Rozglądała się gorączkowo poszukując wzrokiem tej twarzy, którą znała jak żadną inną na świecie.

Nass zaczął w końcu odbierać bodźce od innych istot w około. Amaya,Shimoune..a on stał na środku podziurawiony i połamany i...i co? Wkurwiał się? Po co? Tak napewno nie pomoże całej sytuacji. I nie taki przykład powinien dawać jako porucznik. Dopiero teraz dotarło do niego co...co zrobił w Seiretei. Zachował się jak...psychopata? Skurwysyn bez honoru? A teraz ma wyrzuty sumienia?...Niee,to akurat bez sensu. Zrobił co musiał by chronić Soul Society. Dzięki jemu Amayce jest cała i zdrowa. Czasami trzeba zrobić coś złego by chronić coś dobrego...Otrząsnął się z tych durnych przemyśleń i spojrzał na Shimoune. Leciuteńko się do Niej uśmiechnął. Pewnie sie zdziwiła,że facet z ktòrym trenowała w parku popijając piersiówke to Jej porucznik. Còż,nie zamierzał się z niczego tłumaczyć. Położył Jej ręke na ramieniu.
- W porządku? Ja troche oberwałem ale trzymam się.
Ptem podszedł do Amayki zostawiając za sobą ślad kropel krwi. Spojrzał Jej w oczy.
- Wybacz...moje dziwne zachowanie tam...i...wiem,że teraz pewnie martwisz czym innym...ale czy mogłabyś zatamować krwawienie? Jest upierdliwe.

Pojawiało się coraz więcej nieznanych jej twarzy. Zaczynało się robić tłoczno, a Shi nie lubiła tłoku. Spojrzała wpierw na położoną na ramieniu dłoń, po chwili ich spojrzenia skrzyżowały się, a Nass mógł zobaczyć w złotych oczach tamten błysk, który powinien pamiętać doskonale z ich ostatniego spotkania.
- Nie, to tylko zadrapania - odpowiedziała krótko skinąwszy mu głową. Ledwie kilka cięć, krew już zdążyła skrzepnąć, dlatego właściwie już dawno o nich zapomniała. Powiodła za nim wzrokiem, a widząc, że Jou chwilowo postanowił chyba po prostu odpocząć, podeszła bliżej z nieco łagodniejszym już wyrazem twarzy. Fakt, wciąż wyglądała na pozbawioną uczuć zołzę, jednak coś się przez tą maskę przebijało, a pewnikiem był to dług wdzięczności, który zamierzała spłacić.
- Nie jestem medykiem, ale chociaż tyle pomogę... - powiedziała cicho. Nie zamierzała wtrącać się w rozmowy wyższych rangą, w odpowiedniej chwili na pewno dowiedzą się czegoś więcej i choć starała się opatrzyć Shinigami najlepiej jak potrafiła, skupiała się również na płynących ze środka sali słowach. Nie chciała niczego przegapić, dlatego kiedy tylko prowizorycznie obwiązała jego bark bandażem, wróciła do tej części sali, w której przebywała jej Dywizja i tam usiadła zwyczajnie na podłodze.

Jou ze spokojem na twarzy przeżył jakoś jej możliwości medyczne. W sumie jako członek IV Dywizji wiedział co nieco na temat optrywania ran, ale głównie dlatego, że zawsze kończył jako królik doświadczalny dla innych szeregowych. Ot tak po prostu się zawsze to kończyło i tyle. Zawsze coś odwalił, że kończył w ten sposób. Ale co na to poradzić? Typowy wojownik z niego. Jednak w tym momencie jakoś nie przejmował się brakiem umiejętności Shimoune. Co innego zaprzątało mu głowę. Tysiące myśli, tysiące możliwości i przede wszystkim brak rozwiązania. Arrancarowie zajęli jego dom. Kapitanowie i porucznicy jak widać nie radzili sobie z nimi skoro uciekli na ziemię. Zastanawiał się co będzie dalej z tym wszystkim. Czy istnieje chociażby cień szansy na to aby wrócili do Seireitei? Czy Jou w ogóle może się przydać na cokolwiek w tej wojnie? Popatrzył na pozostałych szeregowych ze swojego składu. Oni nie nadawali się do niczego innego oprócz leczenia innych. I tak naprawdę ich traktowano. Na niego też pewnie część Shinigami tak patrzyła. Nie znali ani jego umiejętności ani osobowości. Wzięli go pod kreskę tego wszystkiego. Jeśli Shimoune spojrzałaby na twarz Jou, stwierdziłaby , że jest gdzieś daleko. Nieobecny duchem. Zaprzątnięty własnymi myślami na tematy naprawdę różne. W końcu jednak ocknął się jakby z letargu. Spojrzał na to jak jego bark został opatrzony i uśmiechnął się do Shimoune w podziękowaniu. Kiedy zobaczył na rosnące zamieszanie podjął pewną decyzję, jednak o tym wszystkim poinformuje swoją Fukutaichou dopiero kiedy się wszystko uspokoi. Najpewniej jutro. Kiedy Shimoune odeszła od niego i usiadła wśród swej dywizji on także ruszył się z miejsca i poszedł za nią. Usiadł obok niej i uśmiechnął się ponownie. Miał głęboko w dupie to, że to nie jego Dywizja. Miał głęboko w dupie to czy go wywalą czy też nie. W tym momencie uczucia wzięły górę nad rozsądkiem i Jou zrobił coś co miało mieć wpływ na jego dalsze życie.
- Wiesz, całkiem nieźle wymachujesz tymi zapałkami - Zaśmiał się dość serdecznie, co nie pasowało w ogóle do całej otoczki. Shimoune mogła by stwierdzić, że coś z nim jest nie tak. O dziwo sprawiał wrażenie takie jakby był w II Dywizji od zawsze. Jego natura wojownika idealnie tutaj pasowała.
- Co o tym wszystkim sądzisz Shi? - Zapytał w końcu i nawet nie zauważył, kiedy zaczął zdrabniać jej imię. Spokojnie czekał na jej odpowiedź nie narzucał się przede wszystkim. Miał już w głowie pewien plan ułożony jednak potrzebował w tym momencie kogoś, kto mu go pomoże zrealizować. A takim kimś była właśnie Ona.