Bleach Przebudzenie

-I tak są tu prawie sami shinigami, przecież każdy wie, że jesteś pustym. - zielonowłosa zwolniła uścisk powracając do trycania osobliwego kociaka palcem wskazującym. - Nie robią ci krzywdy tylko dlatego, że Urahara im zabronił, bo jesteś jego gościem.
Dziewczyna zaraz wstała i przeciągnęła się, po czym ziewnęła głośno.
-Ja też nie jestem taka znowu zwykła, nie jestem tylko shinigami! - pochwaliła się. Chciała pewnie opowiadać dalej, ale zamilkła słysząc, że na środku sali ktoś zaczyna wrzeszczeć podniesionym głosem. I to nie byle szeregowiec.

-Jednych lubi bardziej, innych mniej. Ale z reguły wszystkich. - odpowiedziała Juno, nie przejmując się zbytnio tym, że prawdopodobnie było to pytanie retoryczne. -Co tam but, pobić bym się dała, żeby móc ich poznać! - mówiła podekscytowana, jednak trochę ciszej niż wcześniej. Nie chciała przecież, żeby usłyszał ją któryś z visoredów. - Znalazłam kiedyś kawałek starego dokumentu w ruinach. Było tam jej zdjęcie i parę informacji, reszta spalona na proszek. Wychodzi na to, że ona kiedyś była tutaj porucznikiem, ale to pewnie było kawał czasu przed katastrofą, bo nikt o tym nie mówił! - Chciała pewnie opowiadać dalej, ale zamilkła słysząc, że na środku sali ktoś zaczyna wrzeszczeć podniesionym głosem. I to nie byle szeregowiec.

Osobą, która zaczęła wrzask był nie kto inny, tylko kapitan drugiego oddziału. Słysząc wściekłość kapitana powoli wszyscy milkli. Po chwili można już było wyraźnie rozpoznać jego słowa.
-Czy wyście ogłupieli już do reszty? Wysłać jedną osobę do gniazda szerszeni? Na misję samobójczą? Kisuke, czy ty w ogóle wpadłeś na pomysł, że konsekwencje mogą być właśnie takie? - tu cisnął na ziemię zmiętą w kulkę kartkę, którą wcześniej podał mu do przeczytania Urahara. - I dlaczego wysłałeś tam jego? Dlaczego nie zapytałeś mnie o zdanie? Myślisz, że możesz swobodnie wydawać takie rozkazy moim podwładnym? Że życie twojego porucznika jest cenniejsze niż mojego? I spodziewałeś się, że tu wróci triumfując i prowadząc młodego Ochiyo? I stąd ta cała impreza? I myślałeś, że to usprawiedliwi twoje kłamstwo? No proszę, że też uwierzyłem, że sam chciał się wybrać na polowanie na pustych.
-Ja mu pozwoliłam na tą akcję. - odpowiedziała zdenerwowana Tsuya Deguichi, chłodząc lodem spojrzenia wściekłość kapitana Shihoin. - Przedyskutujemy to później, teraz trzeba wygłosić oświadczenie.
Gdy głównodowodząca zamilkła, na sali panowała już zupełna cisza.
-Porucznik Arashi Ochiyo nie żyje. - zaczęła z grubej rury. Nie miała w zwyczaju owijać w bawełnę. - Zniknął podczas oblężenia Seireitei. Porucznicy Amaya Ochiyo i Nassanael Hanakuro udali się na misję ratunkową zakończoną niepowodzeniem. Porucznik Hanakuro podczas wykonywania zadania został schwytany przez Espadę, jest obecnie przetrzymywany w Soul Society. Planowaliśmy szczęśliwy powrót całej trójki właśnie dzisiaj, według informacji kapitana Urahary miało to nastąpić. Jak wyszło - wszyscy widzicie. - zamilkła, kończąc swoją surową mowę.
-Chcieliśmy święta, mamy żałobę. - dokończył Urahara. Tak ponurej miny chyba jeszcze nikt u niego nie widział. Uniósł zaraz swój kieliszek. Kapelusz nasunął mu się na oczy ukrywając ich wyraz. - Wypijmy wszyscy za pamięć porucznika Ochiyo.
Wypił on, a zaraz po nim cały tłum podniósł swoje naczynia. Niemalże wszyscy, włącznie z Visoredami. Gdy wszystkim udało się już je opróżnić, kapitan Deguichi zakończyła krótko:
-Nowych poruczników wybierzemy do jutra. Koniec zabawy.
Trójka kapitanów natychmiast opuściła salę. Chwilkę zastanawiali się jeszcze Lisa i Hachigen, ale szybko podążyli za nimi. Został tylko tłum głośno dyskutujący o tym, co właśnie się wydarzyło i stoły, na których wciąż nie brakowało alkoholu.

Simon odłożył swój "napój" na bok, zgasił niedopałek papierosa i nim Uruhara wyszedł z sali ten go zaczepił.
-Uruhara. Chce się zgłosić na ochotnika. Wiem że Nassanael żyje. Jest szalony i miewa głupie pomysły ale nie dał by się tak po prostu zabić Arrancarom bez zrobienia porządnego burdelu. Możesz to uznać za misje zwiadowczą.
Simon stał prosto i wpatrywał się na zmianę w swoją przełożoną i Uruhare.
-Nie będę siedział bezczynnie gdy jeden z naszych a w tym wypadku dodatkowo przyjaciel potrzebuje pomocy. Brata już straciłem.
Nie zależnie od wydanego rozkazu i tak by ruszył do Seireitei. Wolał jednak poinformować wcześniej żeby nie został uznany za dezertera.

- Ja to mam wyczucie kiedy się zjawić... Żałoba? Zdrada w waszych szeregach? Tego mi nie powiedzieli...
Zastanawiała się na głos patrząc to na dziewczyny to na Uraharę. Chyba jednak naprawdę nic tu po niej. Pisała się na bal ale nie stypę. Zresztą kto to wiedział żeby Quincy przychodził na imprezę do Shinigamich
- Uważam, że w takiej sytuacji nic tu po mnie. Sojuszu nie da się zawiązać w takich warunkach
Poczekała, aż kapitanowie ją miną. Skłoniła lekko głowę im na pożegnanie i ruszyła do wyjścia. Jeżeli nie odejść teraz to chociaż zaczerpnąć świeżego powietrza.

- No nie da się ukryć - zgodził się z nią Rin obserwując jak Urahara gasi zapędy brata Patariko do wyruszenia na ratunek zaginionemu Nassanielowi oraz jak organizuje drogę powrotną dla gości z poza oddziałów.
- A ilu oficerów tak właściwie znasz? - spytał odwracając się niespodziewanie do Juno. Poruszyła bowiem temat nad którym wcześniej jakoś się nie zastanawiał. Jak liczne są poszczególne stopnie w ich hierarchii. W końcu dobrze było by wiedzieć jak kiepska jest ich aktualna sytuacja która co rusz okazuje się być coraz bardziej dołująca.
- Tak w ogóle to życz mi szczęścia, bo chyba jednak pójdę poszukać Hyiori - stwierdził wzdychając lekko i zaczynając rozglądać się za nią po sali - Licho wie, o co jej chodziło, ale chyba wolę mieć to już z głowy. Poza tym chyba już bardziej mnie nie dobije po tym co tu usłyszeliśmy. Co nie?