Bleach Przebudzenie

Amaya już miała powiedzieć, że ona sama również wiele pamięta ze swojego ziemskiego życia, choć było to bardzo dawno, i zapytać Nassanaela o jego wspomnienia, kiedy usłyszała kolejne literackie wynurzenia. O ile słowa wyraźnie skierowane były do nich, to osoba, które je wymówiła nie wyrażała mimiką ciała specjalnej chęci, by nawiązać z nimi kontakt.
-Oj, Nassanael, wybacz, ale muszę z przykrością stwierdzić, że on lepiej składa rymy. - zachichotała, zakładając, że jej towarzysz również usłyszał słowa bounto. - Ja niestety talentu poetyckiego nie mam, więc swoich spontanicznych utworów nie przedstawię. - uśmiechnęła się do nich obu.

Uśmiechnął się jeszcze szerzej.  Wstał ze stołka i powoli krocząc plotł nowe warkocze słów.

- Jam tylko przygodny poeta
któren przywykł pleść bzdury do piwa i kotleta.
Choć czasem zdarza się iż komuś coś opowiem
to tytułu trubadura jam nie godzien że tak Ci odpowiem.
Jeśli o napitek chodzi to nie pogardę,
lubię gdy zimne pszeniczne spływa po mojej mięsistej wardze.

Bez entuzjazmu weszła do klubu, przedarła się przez tłum tańczących ludzi i usiadła przy barze.
- Jedno Mohito - rzuciła krótko

(ktoś coś kce popisać?)

-Hej hej - przywitała się z Rinem. Podniosła szklankę i potrząsnęła nią grzechocząc kostkami lodu - A to jest by się napić... i też trochę na pocieszenie... ...ale bardziej by się napić - dodała po chwili. Zauważyła drinka stojącego przy chłopaku i momentalnie zrobiła minę w stylu "Chwila, że WHAT?"
- Chwila, chwila. Ty i alkohol? - zdziwiła się Amane. Do tej pory pamietała jego pokaz min po jednej czarce sake.

- Wiesz, jak człowieka dopada jesienna melancholia to na dwa wyjścia, albo snuć depresyjne myśli w samotności, albo pójść do klubu. Zgadnij która opcję wybrałam... - odpowiedziała dziewczyna opierając głowę o blat i odwrocila ją do Rina - To w takim razie co pijesz?

- Nieee... nie do końca. Poprostu jestem przygnębiona i przyszłam się trochę rozluźnić - Mówiąc to odgarnęła włosy z twarzy i upiła spory łyk drinka - No i spotkałam ciebie, więc wieczór na pewno nie będzie nudny - uśmiechnęła się do chłopaka po czym skinęła na barmana  - Jeszcze jedno!
- Powiem szczerze, nie mam zielonego pojęcia co ja tutaj robię i mam robić...

- Nie no spoko, zmuszać cię nie będę, zresztą chyba widzisz, że nie jestem w nastroju do tańczenia. - zaczęła grzechotać lodem - pfff... <narzeku narzeku> Zdajesz sobie sprawę, że nie mamy własnej woli! - dziewczyna była wyraźnie oburzona.

- To nie jest żadna teoria. Zastanawiałeś się kiedyś dlaczego gdy walczysz masz przebłyski w świadomości typu "jeśli się uda to zrobię to ale jeśli się nie uda to zrobię inaczej" dotarło do mnie, że to nie są moje myśli. Ktoś mną steruje - dziewczyna skończyła mówić, upiła spory łyk i nienawistnie spojrzała w sufit.