Bleach Przebudzenie

Ryu lekko zaśmiał się na słowa dziewczyny. Rzeczywiście tak też mogło być, chociaż nie za tak ciężkie przewiny dziewczyny już uznawały swoich rycerzy za ostatni drani. Czasami było to po prostu niezauważenie ich nowych butów.
-Aż tak? Nieee... Co najwyżej z innym tyłkiem. -stwierdził popijając martini. Odstawił szklankę i poczekał aż barman ją znowu napełni.
Chłopak szybko zauważył że, nieznajoma świdruje go swoim spojrzeniem, starając się wyczytać coś zapisanego na niej niewidocznym drukiem. Raczej nic nie znajdzie bo Ryu to żaden okaz czegoś interesującego. Ot zwykły chłopak, jakich miliony, jak sam o sobie myśli. Może co najwyżej z lepszej rodziny ale poza tym niczym się nie różni. Shinigami jakich wielu, dziewczyna zapewne ma ich na pęczki. Po cóż się interesować jednym więcej?

Ayame bardzo miło się śmiała, jak zauważył Ryu. Podobał mu się ten śmiech - wesoły i dziewczęcy. Mimo to było też w nim coś dojrzałego i godnego. Taka mała księżniczka, a co.
Widząc wyciągniętą rękę Ryu schylił się nieco i ucałował lekko jej wierzch, jak przystało na dżentelmena. Klub, nie klub, maniery muszą być.
-Jestem Ryu. Czuję się zaszczycony... powiedział podnosząc się do pionu, uśmiechajac się i dostając w końcu swego kolejnego drinka. Zerknął na niego i wziął do ręki. -Często bywasz w takich miejscach Ayame? -zapytał z czystej ciekawości i by podtrzymać rozmowę.

Ryu trochę zdziwiło to oświadczenie, gdyż na pierwszy rzut oka określiłby ją za stałego bywalca. Widać nie tylko chłopak ma z tym problemy. No ale jego to chcą wychować na wielkiego pana, zimny lodowiec czystej, szlacheckiej krwi. Ale i on musi się wyszumieć, no nie?
-Cóż, mógłbym chyba powiedzieć to samo... Rzadko wypuszczają mnie samego z domu... -powiedział i ugryzł się w język. Znowu mało sie nie wygadał. Cholera. Powinien sobie nakleić od razu na czole nalepkę "Uwaga, szlachcic ze starej rodziny!" i byłoby po sprawie! Wtedy przynajmniej nie musiałby się pilnować.
By urwać wypowiedź chłopak siorbnął nieco swoje martini.

"Taaaaaa, no to zaczynamy kaskadę wyjaśnień...", pomyślał Ryu kończąc Martini.
Teraz tylko jak odpowiedzieć by nie drążyła tematu...
-Taaaak, bo widzisz... Etoo... Oni wolą bym był wychowany bardziej, eee... tradycyjnie. Bo to mi pomoże w przyszłości i... -zatkał sobie usta kolejnym drinkiem lekko rumieniąc się z powodu swojego ograniczonego języka. Starał się unikać kontaktu wzrokowego rozglądając sie po parkiecie.

No i jak tu odmówić, co?
Zgodnie z życzeniem dziewczyny Ryu powrócił do niej wzrokiem. Wtopił się w jej oczy po kilku chwilach lekko przechylając głowę pod kątem. Uśmiechnął się sympatycznie.
-Zgodnie z życzeniem, księżniczko... -powiedział. -A co w nim jest takiego, że za nim zatęskniłaś? -zapytał zaczepnie dziewczynę.
No ciekawe co też ona mu powie. Wtedy będzie miał jakąś podstawę czy chce z nim poflirtować czy tylko pogadać.

Ryu podrapał się w tył głowy i lekko zaśmiał. Wyszedł chyba na niezłego narcyza.
-A ja głupi już myślałem, że ci się podobam... -wyjaśnił i znów się zaśmiał odchylając lekko głowę w tył.
Sięgnął ponownie po drinka upijając kolejny łyk. Widać dziewczyna chce tylko pogadać. No trudno, takie życie, czyż nie?
-Kiedyś poeta powiedział, że oczy to zwierciadła duszy ludzkiej. Jeśli więc chcesz kogoś poznać, musisz spojrzeć mu w oczy... Patrząc w Twoje, nie widzę nic strasznego... -rzucił komplementem licząc, że zostanie dobrze odebrany.

Ryu zauważył lekko podwyższoną brew dziewczyny. Ten gest zawsze mówił mu "oho, coś już jej przyszło do głowy...". I zawsze był to sygnał do ostrożności.
-Cóż, gdybyś chciała mnie zabić, pewnie zrobiłabyś to dawno. Więc skoro jeszcze żyję to tylko dlatego, że nie możesz lub nie chcesz z jakiegoś powodu. Mogłaś też zaplanować wyrwanie mi serca na później, więc i tak jestem martwy, a zatem co mi szkodzi? -powiedział sięgając powoli ręką do jej włosów i zgarniając jeden kosmyk. Pogładził go i "odłożył" na miejsce, w pół specjalnie, w pół przypadkiem lekko głaszcząc ją po policzku.
-Jeśli mam racje, to warto było... -uśmiechnął się czarująco i dopił drinka.

On też odłożył szklankę na ladę. Skoro dziewczyna tak bardzo lubi się zabawić to czemu nie pociągnąć tej rozrywki dalej. Ryu powoli wstał ze stołka i podszedł dwa kroki do dziewczyny. Odgarniając jej włosy z ucha wyszeptał powoli przeciągając niezauważalnie samogłoski.
-Zatańczymy?... - po czym odchylił się czekając na jej decyzję.