Bleach Przebudzenie

"Blisko było..." pomyślał kiedy ogon Pustej uszkodził jego kryjówkę.
Wyjrzawszy zza niej rozejrzał się po otoczeniu, który przedstawiał obraz nędzy i rozpaczy z dwu ogonowym Hollowem po środku. I jakby tego było mało nigdzie nie widział Amane.
Ustaliwszy szybko co i jak postanowił co ma zrobić. Kiedy kreatura odwróciła się do niego plecami wskoczył jej na grzbiet, po czym skierował się ku jej głowy by móc zadać cios w maskę.
W razie problemów lub gwałtownej reakcji Bladej Twarzy padnie jej na grzbiet, zaś wolną rękę owinie jej wokół szyi.

-Na sam początek cię wytresuję... -odezwał się nowy głos tuż przy uchu Arisu. Jedyne co mogła potem poczuć to jak silne pociągnięcie za ogon, które wyrzuciło ją przed bar, albo raczej to co z niego zostało. Powodem tego był nie kto inny jak Oficer Kuchiki Ryu. Wyciągał teraz dłoń do Rina chcąc pomóc mu wstać. W drugiej dłoni trzymał zapieczętowaną w pochwie shirasaya'ę z pochwą zdobiona jakimś napisem w kanji. -Żyjesz żołnierzu? -zapytał.
Kiedy już Ryu pomógł wstać Rinowi, zaczął iść w kierunku potwora.
-Atak na dwójkę shinigami, zniszczenie mienia i zagrażanie duszom. Tresowanie tak złego kundla trochę potrwa... -ostrzegł go... ją... to, czymkolwiek miało być wedle zamysłu. Następnie położył swoją broń na barku, dalej w schowaną w pochwie. Czekał na decyzje bestii.

Nie miała nawet okazji na reakcję bo zaledwie chwilę po usłyszeniu głosu znajdowała się w powietrzu. Koziołkując po ubitej ziemi próbowała się obrócić i ryjąc, w niej pazurami, zatrzymać.
Od razu wiedziała kto to zrobił. Nie dało się nie zauważyć pewności siebie bijącej od nowego ludzika.
Zawarczała - Czy ja ci wyglądam na jakiegoś podwórkowca! - nie spuściła z niego wzroku nawet gdy w pobliżu pojawił się drugi Pusty. Rzuciła tylko w jego stronę, że może robić swoje.

Pozbierał się z ziemi, i spojrzał z nienawiścią na farmera Ryu. Tak ich znieważyć. Zaczął gromadzić on reiatsu, a przed jego paszczą zaczęło gromadzić się więcej reiatsu, i owe reiatsu miało barwę czerwoną i składało się w ciągle rosnącą kulę reiatsu. Kiedy ta kula czerwonego reiatsu była odpowiedniej wielkości Ceasar powiedział z rosyjskim akcentem:
- Cero
Następnie kula zmieniła się w promień który wystrzelił w kierunku karczmy. Oj, przecież wiecie jak wygląda Cero. Chodzi o to że Ceasar strzelił nim w bar. Następnie gumiak Hollow będzie patrzył jakie zniszczenia wyrządził za pomocą Cero

Rin ledwie ogarniał co się działo. Najpierw był na grzbiecie Pustej która groziła mu przebiciem tchawicy, by w następnej sekundzie leżeć na ziemi i otrzymywać pomoc przy wstaniu od - jeśli się nie mylił - oficera II oddziału. I jakby tego było mało jednego Hollowa musiał pojawić się drugi przypominającą przerośniętą modliszkę która wzięła kąpiel w farbie.
Zdawało się jednak, że nawet większa ilość przeciwników mu nie robi różnicy, bo nie dość, że radził sobie z obiema kreaturami, to jeszcze zdążył znaleźć, opatrzyć i jeszcze przenieść do niego, podczas, gdy on nie mógł jej jedynie odszukać.
Jakby tego było mało nagle oba stwory zapragnęły zabawić się w strzelanie do celu, zaś za cel wybrały sobie szczątki doczesnego baru.
Pierwszy strzał trafił kilka metrów on niego i ledwie żywej Amane wzniecając nową chmurę pyłu i deszcz odłamków. Gorzej jednak miało dopiero nastąpić, bo chłopak zauważył jak Hollow który jeszcze niedawno był duszą wystrzelił w ich stronę.
- Cholera! - zdążył wykrzyknąć zduszonym głosem łapiąc koleżankę i starając się odskoczyć jak najdalej od linii strzału cero.

Cóż... Chyba mu Cero złożone z reiatsu się nie udało. I stracił w ten sposób tylko reiatsu. Nie trafił nawet osłabionych szeregowych swoim promieniem reiatsu. Teraz był zdenerwowany, reiatsu z niego tryskało. Oczywiście to całe reiatsu było niczym dla Oficera Ryu którego to reiatsu przewyższało reiatsu Hollowa wielokrotnie. No ale cóż. Takie życie, takie reiatsu. Zdecydował się zrobić coś innego. W kierunku Ryu i jego reiatsu wystrzeli ten oto Hollow około 40 kolców z jego ciała, które to od razu odrosły. W gruncie rzeczy w kierunku Ryu (i jego reiatsu) leciało teraz około 40 kolców.

Ta fabułka raczej wam już się przedawniła Zakładam, że bar wygląda już normalnie.

Amaya przybyła świętować swój osobisty sukces. Była sama, bo dla nikogo innego z czwartego oddziału pozbawienie Akito ogromnej blizny, która od dłuższego czasu szpeciła jej śliczną twarz nie było na tyle ważne, by w ogóle zawracać sobie tym głowę. Tylko ona się za to wzięła, i choć wiele osób - w tym kochana kapitan - powtarzało, że nie uda jej się tego zrobić, nareszcie pojawił się sukces. Akito znów wygląda tak, jak kiedyś, a jej ogromna wdzięczność to dla Amayi największa nagroda za ogromny wysiłek jaki włożyła w to zadanie. I tak tylko ona wie, jak wiele to kosztowało. Oczywiście, nie miała koleżance za złe, że tą chwilę wolała świętować ze swoim kochanym, który tak bardzo za powstanie tej blizny się obwiniał. Nie przeszkadzało jej pojawienie się tu w samotności.
-Duże piwo, poproszę! Bardzo duże. - rzuciła z satysfakcją, która malowała się w całej jej postawie.

Amaya uśmiechnęła się promiennie na widok Nassanaela.
-Sukces. - odpowiedziała mu jednym słowem, podając rękę. Nie przeszkadzał jej taki zwyczaj, czy też zakłócanie innego. Podanie ręki to tradycyjny gest na przywitanie, co za różnica, czy z kobietą, czy z mężczyzną. - Jasne, siadaj!
Za chwilę chwyciła za swój kufelek (a raczej kufel. w końcu zamawiała DUŻE piwo.) i upiła trochę, a gdy odstawiła go z powrotem na ladę nad jej górną wargą pozostało trochę piany, którą zauważywszy - po zrobieniu zabawnego zeza - otarła brzegiem rękawa. Po chwili poczuła, że chłopakowi jednak należą się głębsze wyjaśnienia odnośnie powodu wizyty tutaj. Poza tym, chciała przecież się pochwalić!
-Sukcesy medycyny estetycznej! Dawno się tak nad niczym nie napracowałam, ale było warto.