Bleach Przebudzenie

Tak głupie że nawet śmieszne

;]

Nuuuuudaaaa...

Nikogo już nie kręci spisywanie ludzkich biografii xD

Uwaga! Opowiadanie bywa wulgarne i rasistowskie. Osoby posiadające jakiekolwiek zasady moralne czytają je na własną odpowiedzialność.

Kolejny dzień w pracy. Ach, jak dobrze mieć co robić w życiu. Tak właśnie myślał świeżo upieczony zamiatacz kurzych wymiocin Hao, kiedy to trzeci raz z rzędu nie udał się do urzędu Chwały i Mordu Przyjaciół z Jajami. Tak... w tym był dobry. Już od dziecka jego pozbawiona krtani matka rysowała mu widelcem na nodze: "jesteś świetny w obijaniu się". Jego ojciec, który miłował się w trzepaniu śmietany mawiał zaś: "rób to, w czym jesteś najlepszy". Tak więc ojciec Hao został zawodowym trzepaczem śmietany, a jego syn wziął sobie do serca słowa ojca i nic nie robił. W końcu jednak skończyły mu się ziarna ukradzione cztery dni temu z kurnika i musiał udać się do miejscowego sklepu z jadłem.

Wszedł do zagrody i złapał pierwszego lepszego murzyna ze stada.
- Prrr - zganił go, gdy tamten zerwał się z uwięzi i pognał za jakąś złotowłosą suczką. No nic, musiał iść na piechotę. Spojrzał na zegarek i ze złości plunął mu w twarz. Gdy zorientował się, że zegarki twarzy nie mają, zaczerwienił się mocno, zrobił cztery fikołki i podwójnego tulupa. Jak dumny był, gdy trzech okolicznych bezdomnych klaskało po jego występie.
- Nie ma to, jak dobry obiadek - powiedział do siebie, wyrzucając wnętrzności bezdomnych do śmietnika. Pokłusował wąską alejką, znacząc terytorium swoją ciepłą uryną, po czym zniknął za rogiem parzących się myśliwych.

Koniec