Bleach Przebudzenie

Kobieta w tej chwili skupiła się na nim w taki sposób, jakby był jednym z kolejnych przeciwników, nawet spojrzenie nabrało odrobiny powagi i mimo faktu, że był to trening, sparring, czarnowłosa zachowywała się tak, jakby była to śmiertelnie poważna bitka, w której komuś może stać się krzywda. Zawsze walczyła na całego, nawet podczas treningu dawała z siebie wszystko, czasem więcej, jeśli była w stanie i tym razem nie miało być inaczej. Dlatego kiedy jednak on wykonał pierwszy ruch, uśmiechnęła się szerzej ciesząc się, że nie kazał jej długo czekać.
Wymierzone w nią cięcie zamierzała sparować lewą dłonią ruchem odwodzącym, jakby odganiała natrętną muchę. Wkładała w to tyle siły, ile miała w łapach, a że odkąd trenowała walkę dwoma ostrzami była oburęczna, nie powinno jej to sprawić większych problemów. Lewa dłoń czy prawa, nie robiło jej to najmniejszej różnicy, dlatego jeśli tylko obrona się powiodła, zamierzała wsparłszy się na prawej stopie wykonać prawą dłonią równoczesne pchnięcie wycelowane prosto w klatkę piersiową przeciwnika. Lewa dłoń natomiast wracając miała zostać ustawiona pionowo w górze w taki sposób, że nawet gdyby Nass zamierzał wrócić odepchniętą w bok bronią, natknie się albo na ostrze, albo na przedramię kobiety wystawione w swoistej gardzie.

Był szybki. Szybszy niż ona? Nie wiedziała. Zareagował błyskawicznie, ale czarnowłosa również nie zamierzała czekać, aż przeciwnik ją poharata. Kątem oka dostrzegła wykonany przez niego ruch, przeniesienie ostrza w taki sposób, by ominął jej gardę. Ale i na to miała sposób, który dość często sprawdzał się w takich sytuacjach - i ona wykonała mały obrót zabierając tym samym kolano z zasięgu jego kopnięcia właściwie tylko po to, by zaprzeć się o ziemię całym ciałem i wróciwszy prawym ostrzem do lewego móc wykonać krzyżowy blok, który miał zatrzymać jego katanę na złączeniu jej własnych ostrz. Jeśli by okazał się silniejszy, zamierzała zluzować blok odskakując do tyłu, jeśli zaś zamarliby w jednej pozie na chwilę, korzystając z całej swej siły zamierzała go po prostu odepchnąć od siebie zwiększając między nimi dystans, który i tak zaraz zamierzała skrócić w kolejnym ruchu.

Przez chwilę właściwie nie wiedziała co się stało. Wszystko wydarzyło się tak szybko, że kiedy zamarła w dość dziwacznej pozie z jednym ostrzem przydeptanym do ziemi, drugim wbitym w drzewo za jej placami, zmrużyła ślepia złowrogo, a duch walki mimo wszystko jej nie opuszczał. Ujęła drugą dłonią rękojeść pozostałej jej broni i z całych sił starała się wyszarpnąć ją spod stopy przeciwnika. Miała nadzieję, że zadziała tu jakiś element zaskoczenia, który sprawi, że jego sylwetka zachwieje się i da jej szansę na kontratak.

Shinigami również przyjęła pozycję właściwie gotową do ataku, jednak tak, jak to czynił Nass, kątem oka obserwowała własne ostrze wbite w pień kawałek dalej.
- Zdarza się - odparła krótko, a w jej głosie nie słychać było urazy, raczej dziwną wesołość znamionującą dobrą zabawę. Bo choć czarnowłosa walczyła jak najbardziej na poważnie, była to dla niej jakaś forma zabawy, coś jak przepychanka dzieci w piaskownicy. Przynajmniej dopóki jedno drugiemu nie zrobi krzywdy - wtedy będzie jeszcze większa frajda.
Potrafiła walczyć z jednym tylko zanpakutou, jednak nie dało się ukryć, że czuła się pewniej mając dwa ostrza. Dlatego kolejne działanie miało dać jej szansę na odzyskanie drugiej katany.
Atak, który nastąpił w następnej chwili nie miał zrobić mu krzywdy, a jedynie odwrócić uwagę. Prędki wypad całego ciała w przód, ostrze trzymane w prawej dłoni wykonało proste, ukośne cięcie od prawej góry do lewego dołu w taki sposób, że całe ciało zostało natychmiast odwrócone w kierunku drzewa, a kolejne silne wybicie nóg popchnęło ją w tamtym kierunku. Zamierzała nie zatrzymując się nawet chwycić ostrze i odwrócić się w kierunku przeciwnika, który, jak podejrzewała, pomknie tuż za nią. Miała tylko nadzieję, że ta dywersja kupi jej nieco czasu i mimo wszystko zdąży pochwycić utracony oręż.