Bleach Przebudzenie

Czarnowłosa, zdumiona lekko zostawioną przez Jou informacją, przez kilka chwil wahała się, czy aby na pewno powinna opuszczać znane jej tereny. Nie bała się wyjść poza bezpieczną strefę, nie. Jednak gdzieś na granicy świadomości czaiła się wizja, że może być potrzebna. Do czego? Czegokolwiek, w końcu nie była skończoną sierotą i coś tam potrafiła, chociaż Shinigami za każdym razem, kiedy zostawiał jej informację o jakimś "interesującym" miejscu, miała okazję trochę z nim powalczyć. Być może też właśnie dlatego się wahała, a złote oczy dłużej zatrzymały się na spisanej prędkim pismem karteczce. Nie chodziło w ogóle o fakt, że nie lubiła walczyć - przeciwnie, sprawiało jej to ogromną radochę i chociaż Jou pewnikiem też świetnie się bawił, jej myśli były zaprzątnięte przez coś zupełnie innego. Dlatego z dość niecodziennym nastawieniem opuściła "klosz" i udała się we wskazane miejsce.
Nie było sposobu, żeby nie trafiła, właściwie już z daleka widziała zarys bambusowego lasu, który sprawiał na niej jeszcze większe wrażenie, im bliżej się znalazła. Wchodząc między cieńsze bądź grubsze pędy rozglądała się dookoła podziwiając promienie słoneczne przebijające się przez gęstniejące na szczycie koron liście, wsłuchała się w panującą tu ciszę. Uspokajało ją to, a chłodny wiatr wprawiał ją w dobry nastrój. Zdecydowanie takie miejsca doskonale działały na jej wyobraźnię i psychikę pozwalając nieco oderwać się od spraw, o których zwyczajnie zapomnieć się nie dało.

Czarnowłosa natomiast całkowicie zafascynowana otaczającym ją lasem zdawała się właściwie w ogóle nie mieć jakiegokolwiek pojęcia o obecności Jou. Faktycznie gdzieś tam przemknęło jej przez myśl, że pewnie siedzi gdzieś w jakichś krzakach, ale chwilowo miała na głowie ważniejsze rzeczy.
Chwilowo, właściwie do momentu, w którym nie postanowił jej zaatakować z zaskoczenia. Ciężko było stwierdzić, czy bardziej wyczuła jego zbliżającą się energię, czy po prostu usłyszała, że coś zbliża się w jej kierunku. Może oba czynniki wpłynęły na siebie wprawiając jej ciało w ruch? Momentalnie odskoczyła w przód obracając się w locie, dłonie powędrowały do przymocowanych do obi sai, wyciągnęła obydwa ostrza i gotowa już do obrony zmrużyła złote ślepia spoglądając na Shinigami.
- Bardzo honorowo tak z zaskoczenia - zauważyła, ale w jej głosie słychać było rozbawienie. Zachowywali się jak dwoje dzieci, z których jedno za wszelką cenę chce być lepsze od drugiego. Czekała w pozycji obronnej zastanawiając się jaki będzie jego kolejny ruch.

Czarnowłosa uśmiechnęła się lekko mimo wszystko i skinęła mu głową.
- Nie ładnie to tak, zresztą jakie fory? Wiem na ile cię stać - zdążyła tylko odpowiedzieć, bo już Jou postanowił ruszyć na nią zapewne zamierzając czymś zaskoczyć. Może nie do końca była zaskoczona, co raczej zainteresowana trzymaniem no-dachi  jednej dłoni. To była ciężka broń, dlatego taki chwyt nie mógł być pewny, przynajmniej na tyle pewny, jak chwyt oburącz. Dlatego właśnie zamiast blokować wyprowadzone uderzenie postanowiła je zbić dalej prawym ostrzem sprawiając, że siłą rozpędu zwyczajnie przechyli się nieco w bok, sama zaś zaatakowała lewym ostrzem tnąc po ukosie w dół mierząc mniej więcej w jego plecy. Nie był to jednak śmiercionośny atak, katana ustawiona była bokiem, dlatego nawet jeśli go sięgnęła, to nie zrobiła mu wielkiej krzywdy.

No, coś tam zadziałało, nie do końca może tak, jak chciała, ale zawsze. Kiedy Jou postanowił kucnąć i podciąć jej nogi. Nie wziął jednak pod uwagę, że wyprowadzony w jego kierunku cios zamiast trafić w plecy, trafi go prosto w głowę dlatego, bo kucnął. Nie było to silne uderzenie, nie zrobiło mu również większej krzywdy, bo Shinigami specjalnie odwróciła ostrze płazem, więc tylko poczuł dotyk stali na czerepie, a siła, niezbyt wielka, popchnęła nieco jego ciało do przodu. Sprawiło to, że wymierzony w nią kopniak nie zrobił tyle, ile powinien, a zamierzał pewnie przewrócić ją na glebę, ale wystarczył, by zahaczyć o jedną nogę i zachwiać jej równowagę. W tej chwili miał cenne ułamki sekund na reakcję zanim Shimoune się pozbiera gotowa do dalszej kontry, którą miał być prostu, ale skuteczny atak naprzemienny wpierw lewą dłonią, od góry do dołu tylko po to, by zaraz lewa dłoń wróciła tnąc na odlew, a zaraz za nią prawa sierpem w taki sposób, że koniec końców skończyłaby ze skrzyżowanymi przed sobą ostrzami gotowa do bloku.

Obserwowała go uważnie, ale kiedy się oddalił nie drgnęła nawet na centymetr. Złote oczy nawet na chwilę nie spojrzały w bok, a całe ciało wychylone nieco w jego kierunku wyglądało tak, jakby miała się zaraz na niego rzucić. Skinęła mu głową nie odzywając się nawet słowem. Analizowała. Schował no-dachi i został z gołymi rękami. Normalnie uznałaby go za idiotę, ale w obecnej sytuacji gdzieś w umyśle zaświtało jej, że zapewne chce skorzystać z hakudy. No tak. Z racji tego, że Shimoune w hakudzie posiadała okrągłe i tłuste zero, a ten tutaj najwidoczniej zamierzał ją położyć na łopatki jakimś chwytem, przygryzła dolną wargę wprowadzając w życie nowy plan. Była szybka, szybsza od niego, dlatego tym razem zamierzała skorzystać z tego atutu zbliżając się do niego od frontu, ale atak, który wyprowadziła nie należał do specjalnie ani wyrafinowanych, ani też finezyjnych. Jej plan polegał na tym, by każde cięcie wyprowadzone było z bezpiecznej odległości, a dłonie wciąż były poza jego zasięgiem. Dlatego cięcie prawą dłonią sierpem na wysokości pasa miało go zmusić do odskoku. Wtedy właśnie zamierzała wykonać kolejny manewr i wyrzucić całe ciało do przodu w pchnięciu lewą dłonią. Nawet, jeśli zamierzał złapać wystawioną w ten sposób rękę, prawa dłoń miała momentalnie wykonać kolejne cięcie mierzące tym razem w chwyt, jeśli taki nastąpi.

Czarnowłosa za wszelką cenę starała się trzymać od niego w bezpiecznej odległości, jednak kiedy jej kombinacja ciosów właściwie nic nie dała, zmarszczyła brwi, a w jej oczach pojawił się gniew. Kolejny unik zakończył wyciągnięciem no-dachi ponownie, zbiciem jej ostrzy i do tego jeszcze ten cios w brzuch łokciem...na chwilę poczuła, że traci dech, przez ułamek sekundy trwało w niej zaskoczenie, dlatego mógł zrobić z nią właściwie co chciał. Ale Shimoune nie pierwszy raz oberwała w taki sposób i nie pierwszy też raz walczyła z jakimkolwiek przeciwnikiem. Dlatego może i się zdziwił, a może i nie, ale Shinigami, której ciało wpierw cofnęło się lekko, zaparła się nogami i podłoże nie pozwalając mu przepchnąć się dalej i z całej siły, jaką miała w łapach, przywaliła mu rękojeściami katan. Jedna powinna wylądować na jego prawym ramieniu boleśnie wbijając się w mięsień, druga natomiast mniej więcej na wysokości klatki piersiowej.

Zdumiała się nieco, kiedy użył Shunpo, ale czego się mogła spodziewać? Uśmiechnęła się nawet lekko, bo sama nie zamierzała korzystać z tej techniki w ogóle właściwie. Chciała po prostu powalczyć bez żadnych zbędnych pierdół, bez wspomagaczy, ale...no właśnie, ale. Kiedy przeniósł się jej za plecy uderzając w kolano, pozwoliła, by siła ciosu i jego pęd sprawił, że uklęknęła na jednej nodze, jednak zanim zdążył przystawić swój miecz do jej szyi, obróciła się całym ciałem w jego kierunku kierując oba ostrza na wysokości jego ud. Jeśli teraz czegoś nie zrobi, z całą pewnością poharata mu nogi, sama Shi zaś czuła doskonale siłę ciosu włożoną w jego atak. Nawet dobrze się złożyło, że musiała przyklęknąć, kolano pulsowało i chyba tylko przez głupie szczęście nie pogruchotał jej nogi.