Bleach Przebudzenie

Zaczynało się powoli komplikować i nie, nie brakowało jej pomysłów, tylko póki czuła ból w kolanie, znacznie ograniczało to jej ruchy. Dlatego kiedy zobaczyła, że jej atak został zablokowany w bardzo dobry sposób, a siła, którą włożyła w cięcie sprawiła jedynie, że jego własne ostrze przechyliło się lekko w jego kierunku otarłszy się o jego nogę, ponownie zagryzła wargi, a to nie wróżyło niczego dobrego. Widząc zbliżające się kopnięcie nie mogła inaczej nie zareagować niż przeturlać się przez lewy bark w bok. Tak po prostu. Zatrzymała się wciąż w klęczkach obie katany przygotowując do natychmiastowego odparcia ataku, to, że chwilowo nie mogła wstać nie znaczyło wcale, że jest bezbronna. Jeszcze chwila i ból ustąpi, ograniczy to nieco jej ruchy, ale będzie mogła wstać.

Cięcie wyrwanego z ziemi ostrza wzniosło w górę nieco trawy i kawałków ziemi, które jednak nie zasłoniły jej widoczności. Jou sądził, że kobieta odbije jego atak, albo się odsunie. Nic bardziej mylnego, bo widząc takie cięcie Shimoune skrzyżowała oba ostrza i złapała jego własne w blok, nie pozwalając go podnieść wyżej. Mało tego, z tej pozycji miała dość dobre pole do manewru obiema katanami, które po prostu wykręciły młynka, a siła ramion szarpnęła na tyle mocno, że ostrze bez problemu powinno zostać wytrącone z dłoni i powinno polecieć gdzieś w bok. Nawet, jeśli jej się to nie uda, sprawi to, że chwyt stanie się mniej pewny i da jej to szansę na powstanie z ziemi i przetestowanie nogi. Będzie bolało, ale już mniej, tylko lekki grymas wykrzywił jej twarz, kiedy stanęła przed nim chyba nie zamierzając się dalej ruszyć. Czekała aż ból minie jeszcze trochę.

Kiedy na horyzoncie pojawiło się kopnięcie, musiała zareagować. Noga wciąż pobolewała, ale nie na tyle, by całkowicie ograniczyć jej ruchy. Skrzywiła się lekko odskakując kawałek dalej, jej sylwetka obniżyła się nieco uginając nogę w rannym kolanie, ale już po chwili stanęła na równe nogi wiedząc, do czego zmierza Jou. Nie zamierzała mu na to pozwolić, nie tym razem. Napięła wszystkie mięśnie i z całą dostępną jej szybkością wykonała Shunpo tuż obok niego w taki sposób, by z całej siły naprzeć własnym barkiem w jego bark wytrącając go z równowagi. Dopiero wtedy zamierzała stanąć między nim, a jego ostrzem nie pozwalając przejść.

//- 100 rei za shunpo = 8700
- 1 do szybkości//

Kobieta nie zamierzała nawet dać mu sposobności na dostanie się do własnego miecza. Skorzystała z tego, że był od niej wolniejszy i teraz nawet nie patyczkowała się. Nie zamierzała się ograniczać, tylko wycisnąć z siebie tyle, ile się dało, dlatego nim dokończył swe Shunpo, czarnowłosa momentalnie wykorzystała własną technikę szybkich kroków by sięgnąć po jego no-dachi i uskoczyć w bok. Nie zamierzała go atakować, po prostu chciała zatrzymać się kawałek dalej obserwując go uważnie. Nie chciała się poruszać, kolano wciąż dokuczało, nieco mniej, ból osłabł na tyle, że stał się jedynie denerwującą pierdołą, ale kiedy silniej wsparła się na rannej nodze czuła doskonale, że nie jest to najlepszy pomysł.

Shimoune wyglądała tak, jakby miała zamiar go po prostu zaatakować, wklepać mu tak, aż się nie podniesie. W jej oczach tańczyły ostrzegawcze ogniki jasno świadczące o tym, jak bardzo jest wkurwiona. Jeszcze chwila i wybuchnie po prostu zalewając swym gniewem okolicę. Stała pochylona w jego kierunku, jakby miała się na niego rzucić, w jednej dłoni trzymała własne zanpakutou, w drugiej jego no-dachi i drugie ostrze. Nie był to chwyt dogodny do obrony, jednak kiedy Jou zaczął zbliżać się w jej kierunku właściwie z gołymi pięściami, kobieta pochyliła się jeszcze trochę i...odrzuciła mu jego miecz w taki sposób, by z łatwością mógł go złapać. W jej oczach pojawiła się prymitywna wręcz chęć walki, nieopisana żądza mordu, czekała tylko na jego reakcję.

Shi w ogóle nie wyglądała tak, jakby miała zaprzestać walki. Nawet wtedy, kiedy rzuciła mu jego zanpakutou wyglądała tak, jakby tylko czekała na jego kolejny ruch. Jednak nic takiego się nie wydarzyło. Sekunda, dwie, trzy...to było wystarczająco dużo czasu na to, by zrozumiała, że Jou nie ma zamiaru walczyć pomimo tego, że chwilę wcześniej schował ostrze do sayi. W jej spojrzeniu pojawiła się nuta zrezygnowania, ale na sam już koniec uśmiechnęła się lekko sama chowając zanpakutou. Dopiero wtedy podeszła bliżej nieco utykając na zranioną nogę, ale chodziła w miarę płynnie, jakby bolało ja tylko trochę. Prawda była taka, że po prostu chyba nigdy nie nauczyła się do końca okazywać po sobie bólu, jakby za wszelką cenę chciała wszystkim pokazać, że da radę.
- To była dobra walka - powiedziała kłaniając mu się lekko, niedbale wręcz, ale ton głosu wystarczył, by Jou rozpoznał w nim szacunek. Nawet, jeśli była go tam tylko krztyna.

- Przestań pieprzyć głupoty - warknęła na niego momentalnie, kiedy rzucił słowa o dobrej walce. To, że w jej głosie nie słychać było szacunku nie znaczyło w ogóle, że go nie szanuje. Jej pojęcie szacunku było nieco inne od reszty, ale nie mógł tego wiedzieć, nie znał jej przecież - Właśnie za takie podejście powinnam ci skopać dupsko. Zachowujesz się tak, jakbyś stracił sens życia i choć to tylko sparring, nic nie przekreśla późniejszego postępu. Z każdej walki wyciągnij tyle, ile jesteś w stanie, ja tak przynajmniej robię. Zaskoczyłeś mnie kilka razy, a to już jest coś - uśmiechnęła się nawet lekko.
Dopiero kiedy zbliżył się do jej nogi, wzdrygnęła się. Nie to, że nie lubiła medyków, ale jakoś tak...miała do nich uraz i w momencie, w którym Jou postanowił zająć się jej nogą, przeszły ją ciarki.
- Nic mi nie będzie, serio - próbowała się wykręcić mimo wszystko odchodząc jeden, mały krok od niego. Ale kiedy tylko poczuła ucisk w kolanie, skrzywiła się lekko. Chyba go nie oszuka. A może jednak?

Przez jej twarz przewinął się grymas bólu, a do oczu mimowolnie wcisnęły się łzy. No, teraz nie mogła powiedzieć, że jej nic nie jest. Spojrzała na niego z wyrzutem tak wielkim, jakby jej rodzinę wymordował siekierą. Zezłościła się też, a jakże by inaczej, ale w totalnej ciszy, niczym naburmuszone dziecko, uważając, by sobie dodatkowej krzywdy nie zrobić, usiadła na ziemi patrząc w zupełnie inną stronę, byle nie na niego.