Bleach Przebudzenie

-Spróbowałbyś tylko... prędzej sam byś utonął. - zachichotała dziewczyna, powoli machając sobie nóżkami, a w efekcie płynąc powolutku przed siebie. Wpatrywała się w kamieniste sklepienie, z którego znikały już prawie wszystkie promienie zachodzącego słońca. Teraz czas na księżyc, a zapowiada się na prawdę piękna noc. Szkoda tylko, że niedługo trzeba wracać do Soul Society. Lisa na pewno zaplanowała jeszcze jakąś odrażającą robótkę dla Amayi na wieczór. Taką, której nikt inny nie chciał się podjąć, a ona będzie musiała.
Zachichotała, gdy Ayame wspomniała o rzucaniu się na ratunek, czy pilnowaniu. W sumie może rzeczywiście zachowywali się jak dzieci... ale czy to coś złego? Dzieciństwo jest piękne i takie beztroskie. Można nie martwić się niczym, zapomnieć o problemach... Ale nie. Teraz zawsze znajdzie się ktoś, kto ściągnie cię na ziemię. To takie smutne.
-Kuchiki, powiadasz? - mruknęła, słysząc znajome nazwisko. Szczerze bez obrazy, ale jednak wolałaby, żeby to Kuchiki tu był zamiast Patariko. Tego znała już zdecydowanie za długo, żeby jeszcze czegoś na jego temat się dowiedzieć. W sumie był tylko jeden element, a mianowicie to, że podoba mu się Ayame... ale tego na razie nie wie.

Patariko Yukan napisał:

Pat spojrzał na Ayame lekko oburzony.
-Czy myślisz że byłbym w stanie to zrobić skoro nadal jesteś w tak pięknej sukni? Aż tak bezduszny nie jestem!
Mówił bardzo poważnym głosem. Teraz akurat nie żartował.
-Za słabo się poznaliśmy jak widać...
Dodał już nieco bardziej przygnębionym głosem jednak nie można było tego zbytnio odczuć. W przeciwieństwie do Amayi on dość rzadko pojawiał się w SS, a jak wszyscy wiemy jak Cię nie ma to i zadań nie ma... no... pewnie przez to nie został jeszcze porucznikiem ale... co tam... nadrobi się to kiedyś... może...
Wracając... Pat poczuł się źle przez tak haniebne oskarżenie i poprostu zanurkował na chwilę.

-Ciesz się, że przynajmniej pozwolił Ci kostium na ciele zachować.
Zachichotała przesłaniając usta dłonią. Co prawda teraz nie oszczędzi sobie dziwnych spojrzeń posyłanych Patariko. A właśnie. Ten to się na żartach nie zna! I od razu strzela focha.
-Aniołek! Bo się tam utopisz!
Przewróciła oczami i rozsupłała wstążkę przy gorsecie i poodpinała parę guziczków. Suknia się z niej zsunęła ukazując nieco blade, szczupłe ciało okryte iście gotyckim kostiumem (dbając o szczegóły... Wyobraźcie sobie, że to Ayame). Przykucnęła na skraju jeziorka wyglądając za "groźnym mordercą". Zamoczyła jedną nóżkę, później drugą... I na tym poprzestała.

Taak, przemowy Patariko to coś, co Amaya kochała najbardziej. Szczególnie wtedy, gdy przyszła się relaksować w jaskini.
-Wiadomo, że nie umieramy pod takim względem jak ludzie. Dla mnie śmierć jednak to po prostu odebranie mi możliwości robienia tego, co robię w takiej formie. Dopóki mam ciało, mogę mówić, śmiać się czy płakać, to żyję. A jeśli stanę się cząsteczkami reiatsu, to uznam się za martwą. - odpowiedziała. Może i jej wywody nie są zbyt głębokie, ale przyszła tu po to, by nie myśleć o istotnych rzeczach. Pełen relaks. Odpoczynek.
Słońce znikło z sufitu całkowicie. Teraz jaskinię oświetlało tylko światło księżyca... ale i tak wciąż było tu bardzo przyjemnie. Amaya coraz bardziej rozumiała dlaczego Arashi tu przychodzi... i dlaczego przyprowadza tu swoje dziewczyny. Brr, aż się wzdrygnęła na tę myśl.

Patariko słysząc ostatnie słowa Ayame zaśmiał się głośno.
-Właśnie o to chodzi, jeśli poznasz jak działa Twoja "śmierć" przestaniesz się jej obawiać oraz o niej myśleć! Będziesz mogła żyć jak chcesz i nawet kiedy ktoś zagrozi Ci śmiercią... wyśmiejesz go.
Patat nagle zwinął skrzydła które po chwili znikły jak wtedy kiedy pojawił się w jaskini. Spokojnie opadł do wody, pobył chwilę w wodzie po czym się wynurzył. Dopiero teraz zauważył, że Ayame zdjęła z siebie suknię. Jej piękny strój przyciągał jego uwagę. Podpłynął do niej i zatrzymał się dopiero obok jej nóg które moczyła.
-Pięknie wyglądasz w tym stroju... z resztą jak zwykle... wskakuj do nas.
Co prawda co chwilę obserwował Amaye i starał się reagować na jej działania, szczególnie, że to niebezpieczna osoba... jeszcze go ochlapie czy coś?

Dziewczyna podniosła się do siadu. Spojrzała najpierw na Amaye, później na Pata, i znowu na Amayę.
-Popieram też Twój pogląd. Jest to najbardziej... Słuszne określenie śmierci. Nie ma co się rozwodzić nad tym ani tym bardziej przejmować samą śmiercią. Ważne jest to co się dzieje dookoła a na... Zmianę formy materialnej przyjdzie jeszcze pora.
Wzruszyła ramionami by pokazać jak mało ją to obchodzi. Może umrzeć za tydzień, dzień, może nawet za 15 minut... Ale jeśli będzie się tym przejmowała to tylko zmarnuje sobie czas.
Na zaproszenie Pata uśmiechnęła się, i zamoczyła rękę w wodzie. Szybkim ruchem wzburzyła jej niewielką ilość w kierunku chłopaka. Dla samej Ayame woda była ciut chłodnawa, ale przemogła się i zanurzyła w niej ciało. Odpłynęła kawałek, złapała spory haust powietrza i dała nurka. Chciała zobaczyć co jest na dnie, a nuż trafi się coś ciekawego.

Jaki błąd, Patariko? Tu nie było mowy o żadnym błędzie. Wiadomo, są rzeczy ważne i ważniejsze. A do ważniejszych należy rozmowa z dziewczyną, która się podoba... odpowiedź na to, co powiedziała Amaya jest już tylko ważna. Miło, że odnieśliście wrażenie iż Ochiyo poczuła się niechciana w tym miejscu, ale wcale tak nie było! I przecież wiadomo powszechnie, że nie jest tą, która mogłaby człowiekowi zrobić krzywdę tylko dlatego, że ten jej nie lubi. Uśmiechnęła się, gdy obydwoje odpowiedzieli na jej słowa. Tak, odkryła coś i była z siebie zadowolona.
-W takim razie, w jakim celu zacząłeś tą rozmowę? - zachichotała na słowa Patariko.

Pat zastanowił się chwilę nad pytaniem Amayi.
-Po co? Aby przedstawić wam mój sposób myślenia dzięki któremu nie boję się śmierci. A jeśli ktoś nie boi się śmierci to można powiedzieć, że nie boi się niczego.
Po chwili zauważył jak Ayame wypływa z wody.
-Przyzwyczajenia są czasem tak szkodliwe...
Wymamrotał pod nosem płynąc w jej stronę. Kiedy był przy niej obejrzał dokładnie kamień, wyglądał mu na kryształ górski. Był dość ładny, spory.
-Tak, raczej się da. wystarczy niewielka dziurka w dolnej części kamienia lub zrobienie jakieś ozdobnej oprawki. Osobiście proponuję pierwszy sposób. Prostszy do wykonania i efekt końcowy zazwyczaj jest lepszy.